Güneşin Öpüşleri Şiiri - Gülşen Şenderin

GÜNEŞİN ÖPÜŞLERİ

Hazin bir kanlı gece, yine yurdumda terör,
Yine İstanbul’da kan, şehit, yaralı hasta
Lânet olsun, her yere tünemiş namert, nankör
Beşiktaş’ta patlama, canlar yitmiş genç yaşta
Bu ne terör sarmalı, vatandaş her gün yasta.

Süregelen bir dert bu, neyle, nasıl onanır
Her gün ocaklar söner, bu düğümü kim çözsün
Dirim, mutluluk varken, dirlik kanla boyanır
İnsanca yaşamanın ilkesini kim yazsın!
Ölüme kesmiş zaman, toprağı kimler kazsın…

Terör gizli bir savaş, karanlık, dipsiz kuyu
Dostluk kardeşlik bilmez, parçalar çarkın dişi
Hırs, kin, ego zalimlik, edinmiş kötü huyu
Çocuk, yetişkin, yaşlı, cana kıyar anarşi!
Mevlana’dan, Yunus’tan ne bilsin hain vahşi.

Nerede Cumhuriyet, aydınlık dolu günler
Ey, acımasız vurgun; döngü galip gelecek.
Bahar, kışı sonlarken, filizlenir sürgünler
Barışla öter kuşlar, sevgiyle açar çiçek…
Yarından tezi yok: Ulusun yüzü gülecek.

Güneşin öpüşleri, uyandırsın toplumu
Bu düzen böyle gitmez, aşk küllerinden doğar
Dayanışma ateşi, tutuşturur devrimi
Birlikten doğar kuvvet, tüm düşmanları boğar.
Diren Türkiye’m diren, barıştır tek anahtar.

Gülşen Şenderin