Güneşin Olsun Gönlünde Şiiri - Hatice Kuzu

Terk ederken güneş gökyüzünü,
Son tangosunu yapıyordu
Işıkla ay…
Bir şarkı çalıyordu gramofonda
Başkaları için anlam ifade etmeyen bir ezgi belki.
Ve senin gözlerin hüzünlü,senin gözlerin nemli
Dudaklarında dökülmemiş sözcüklerin izi
Bakışında güneşin sıcaklığı.
Boynunda yıldızlardan bir kolye geceden hediye
Aklımda kalan bunlardı gidişinden sadece…

Sıradan bir gündü
Bakıverdi bulutlar gittiğinde öylesine,
Öylesine boşandı sağanaklar yeryüzüne.
Şimdi yeryüzü seninle, gökyüzü yapayalnız,
Özlüyor kolyendeki yıldızı ay ışığı
Gece özledi seni,gece özledi sesini
Bir de ben özledim,diyemedim…

Öylece kaldım, kalakaldım gecenin karanlığında
Senin yüreğinde güneş,benimkinde ayaz
Isınır sevdan yanan duygularımla.
Bense üşürüm fırtınalardan,tipilerden
Dokunma çek ellerini,içimde soğuktan ölen biri var
Ölünün yüreği sıcak,yüzü ayaz.
Bakışının izi kaldı yüzümde..

Yakarım geceleri şiirlerimi,
Isıtsınlar diye hislerimi
Az gelir bu yangınlar, bu küller.
An gelir başkaldırırım dokunmalarına,
An gelir özlerim gitmelerini.
Korkarım sensizliğimi haykırmaya
Susarım….

Beni düşünme sen,
Bakarım başımın çaresine
Yeter ki,
Güneş olsun gönlümde,
İçinden kopar bir tel ışık
Yolla penceremin pervazına.
Darmadağın bir bedenden
Havalansın gökyüzüne yüreğim.
Kanat çırpsın gecenin içinde
Çırpınan umutlarım.

Bu yalnızlık, bu yalnızlık bitsin artık
Isıt dünyamı gönlü güneşli kız,
Kalk bize gidelim sessizce
Sabahlara kadar dans edelim ay ışığında..
Maviye çalan gözlerinde boğulayım,
Yalan da olsa merhaban,
Gerçek olsun yeter ki vedan…

Güneşin olsun gönlünde,
İçinden kopar bir tel ışık,
Yolla üzerime,yaksın beni
Savrulayım küllerimin ağırlığınca
Sana doğru......

26.09.2004