Güneşin oldum be insafsız

Senin için
Hücrelerime kadar yandım be insafsız
Güneşin olup da sevdim ben seni
Çölleri kavurdum ayaklarının altında
Belki....belki yüreğimi hisseder de anlarsın diye
Dağları yanardağlara çevirdim
Bulutları senin için toprağa devirdim
Umulur da susuzluğa kanarsın diye
Irmak oldum, nehir oldum
Balta girmemiş ormanlarında koyboldum
Gök kuşağından köprü kurdum sevdama
Aşkımı tüm renkleriyle sesledim
Yüreğimin deltasında seni besledim
Latif bir şebnemdin,alevden dudaklarımda
Hep kokunu nefesledim.

Güneş gibi sevdim seni be insafsız
Her günün gecesinde
Nihayetsiz bir sevgiyle doğardım sabahlarına
Sen uyuyorken
Saçlarını tarar ve okşardım
Sabah meltemleriyle
Benimse yüreğime şafak saplanırdı o vakitler
Tüm acıları içime döker di!
Derin bir hüzne bürünürdü o an,sanki afak
Kanlı hançerini kıpkızıl söker di!
Kuşluk vakti
Sen gözlerini ovuştururken mahmur bakışlarla
Vaveylaya verirdim her yanı kuşlarla
Sen veda ederken bensiz gecene
Ben se; çoktan gün olur doğardım pencerene

Güneş gibi sevdim be insafsız
Gündüzlerin oldum her gecene
Buz dağları bile eridi sıcaklığımdan
Denizler kabından taştı
Sana gönderdiğim her mektup
Dev dalgalarla ulaştı
Geri çevirmedim hiç bir dileğini
Yinede... yinede çözemedim ne yazık!
Kutuplara gömdüğün yüreğini