Hiç birşeyde gözümüz kamaşmıyor
ayıksana
güneşin nazı bize geçer
zaman akıp gider emeğimizin sevimizin erdeminde
uyardık-uyanırdık
göz kapaklarımız böylece kaldığında.
Güneşi; Kastedmediğinizi biliyordum.
Ardına ardılmış gölgelerin gölgesi adına zahiriydi beklentiler
ışığın cisme dokunmasıyla göz önünde getirdiğin kımıltılarda
Öğleden sonraları hep bu yanılgı düşer batıya doğru...
Halil KıvrıkKayıt Tarihi : 17.9.2012 17:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!