Güneşin nabzı hızlanmaktaydı ayın tersine

bir devrim
kayıp düştü
kırık çıplak hayal
alev almadan yere, ıslaktı.
alsaydı cezbeden siyahtı, frapan
cevapsız geceye yayılmadan
kırmızı harfler, yetiştirilmemiş olacaktı güneşe
kurumak ümidiyle dargın ve tersindeydi
kontrolden çıkmış hayal henüz bakirdi.
namı gereği zamansız ayaklanmıştı.
başbaşa konuşmadan sabahlarken
düşmeseydi, buluşmasaydı
mavi ve hain karayelle
yanmadan sönmeseydi
sönmeden yansaydı

insanı cezbeden gerçek
şimdi nerde ağlamaktasın
şafak vakti rüzgarın sessiz kimliğinde