Güneşin Misafiri Şiiri - Ufuk Baysal

Ayağıma meçhullerimi giymiş yürüyorum güneşin doğduğu yere
Üzerime dünler yapışmış her tarafım yara bere
Bir elinden tutmuşum masum çocukluğumun
Diğer elimde gülümseyen bir ihtiyar
Yürüyorum güneşin beşiğine
Ceplerim tıka basa keşkelerle dolu
Korkularımın soluğu ensemde yürüyorum
Ayaklarımın altında yarım kalan düşlerim
Endişeli gözler dizili yol kenarlarında
Kızıl saçlarıyla doğuyor güneş
Saçların duruyor gözlerimin önünde
Varlığın yakalıyor arkamdan
Adımlarım ağırlaşıyor
Sonra masum çocuğun gözlerindeki endişeyi görüyor ihtiyar
Derin ve kendinden emin bir ifadeyle bakıyor bana
Ansızın üşüyor ellerim
Ceplerime saklanıyorlar telaşla
Keşkeler bulaşıyor ellerime
Gözüm ihtiyara takılıyor
“Çıkar ellerini evlat ” diyor
“Boşalt ceplerini güneş bizi bekler! ”