Güneşin Karanlığında Şiiri - Metin Yüksek

Tek suçum sevmek olmuş şu kısacık hayatımda.
Çileler dopdolu inanır mısınız geçirdiğim zamanlarda.
Gülmek kelimesi bir kez geçmedi kara yazımda,
Her yer ışıl ışılken,ben kaldım güneşin karanlığında!

Ama hâla pes etmedim kaderimin karşısında.
Pes de etmeyeceğim kanım dolaşırken damarlarımda.
Engelleri tek tek geçeceğim hayat denen bu yarışta,
Mum ışığı da olsa yakacağım bu güneşin karanlığında!

Hayat boyu erimeyecek mertliğim de delikanlılığım da
Ezdirmeyeceğim kendimi düşsem de kaldırımlarda.
Vuran vursun durmaya alıştım ben bunalımlarda,
Feleğin çarkından geçmişim güneşin karanlığında!

Ne ağladığım var ne de ağlayanım var ardımda.
Hiçbir suçum yok hayat denen sicil kaydımda.
Asilce yaşamışım asilce yaşayacağım yarınlarda,
Rezil etmeye çalışsalar da güneşin karanlığında!

Ocak '98