Güneşin Karanlığında Şiiri - Şinasi Öztürk

Nur yüzün doğmadı gündüzlerime
Bunaldım güneşin karanlığında...
Şavkından bir hüzme sür gözlerime
Ki, kaldım güneşin karanlığında...

Mecnun'um çölünde gömüldüm kuma
Yusuf'um; zindandır arz ile sema..
Kara sevdan Işık tuttu ruhuma
Yol aldım güneşin karanlığında

Şinasiyim, sana eremiyorum
Kaybettim, izini süremiyorum
Bir adım öteyi göremiyorum
Kör oldum güneşin karanlığında