Güneşin Her Batışında Şiiri - Sedat Erdoğdu

GÜNEŞİN HER BATIŞINDA

Güneşin her batışında, hasretin doğar
Hiç aklımdan çıkmıyorsun, çok özlüyorum
İçimdeki buzlar erir, dalgalar coşar
Gözlerinin denizinde, boğuluyorum…

Gün geçtikçe daha fazla, bağlanıyorum
Sevdanın kor alevinde, tutuşuyorum
Yüreğime söz geçmiyor, sevdim bir kere
Senden gelen her acıya, katlanıyorum…

Güneşin her batışında, anılar başlar
Senle geçen o günleri, düşünüyorum
Can kafeste çırpınıyor, kanatsız kuşlar
Ne olursun bir “alo” de, yalvarıyorum…

Sedat Erdoğdu