Güneşin Güneşleri Şiiri - Turgay Pekgirgin

Bir vapur yarım yamalak,
Bata, çıka gitti,
Karadenizin kıyılarına.
İçinde güneş taşıyordu.
Teslimat Samsun'du
Güneşin doğacak kıyılarına.
Tanyerinden ağartacaktı,
Vatanın heryerindeki
Kokuşmuş karanlıkları.
Gitmeliydi, yarım yamalak.
Bata çıka, nefes nefese..
Gitmeliydi Samsunun
Karalar bağlamış, karalarına..
Götürdü .. Bandırma
Umutların öncüsünü,
Güneş ! Samsun'da.
Çatırdadı kuzeyinden,
Vatanın tüm kemikleri.
Eklemleri, ruhunun nefesi,
Özgürce oynayacak,
Nefes alacak gibi,
Umutlar..
Yerlerinden oynadılar
Ve çatırdadılar.
Tanyeri ağardı.
Korkular coştu,
Kaçacak delik aradı.
Vatanın üstündeki,
Emperyalizmin Karanlıkları,
Korktu, sevincin umutlarından
Teslimat bitti,
Bandırma vapuru, coşkulu,
Karaya çıkacak gibiydi
Tutmayın beni,
Güneşin peşinden gideceğim
Der gibiydi..
Aydınlandı ,pislikler,
Ve gözü kanlı azanlar..
Tekrar karartılamazlar,
Bandırma'nın sintinesi,
Taşıyordu, ayrıca,
Milyonlarca Güneşin,
Refakatçisini..
Onlar Güneşin, güneşleri,
Mustafa Kemal'in gençliği..
Onların umudu Mustafa Kemal,
Önderin umudu , onlardılar..
Kararttırmazlar..Karartılamazlar.