Bir heybe torbayı koy göğsüne can dostum, kıra çık
Bağrını ver okşasın mavi yelin saçları
Aç iki kulağını sâde kuşlar cıvılına
Yüreğin gümbürdesin toprağın davulunda
Kanını alevi sarsın, yanağını kızılı
Bu güneş öz ana, gözlerine bakan da
Ve ciğerine çek tüm kokuları
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta