Güneşin Gözyaşları Şiiri - Z. Naz Ergun

‘Of’ çekmek yetmiyordu! Duvarlara boydan boya sana olan nefretimin Resmini çizerken... Aslında tüm yaşanmışlıklar Adı üstünde bir filmdi Milyonlarca çığlık aldı Rekora girdi, Nefretimin filmiydi Oscarlık oldu... Sevinçlerim küserken ak yüzlü güneşe Geceye dönerken tüm saatler Bir gün dedim Yemin ettim! ‘ağlamayacağım, ağlamayacağım’ Gök gündüzüne kavuşsun Ben sustum artık gözlerim konuşsun. Anılarıma söz verdim Hep güleceğim Yalan da olsa gülüşlerim, Ve seni hep anacağım viranda olsa Sevişlerin... Gurur taşlarından bir duvar ördüm Koskoca bir mabet kurdum kendime Sen yokken! Susuşların nefretinle ördü saçlarımı her sabah... yalanlarınla yıkadım yüzümü, hasretin kahvaltım oldu gülüşlerin bir bardak çayım hayalin sigaram her sönüşünde tekrar yaktım ve her yakışımda ömrümden dakikalar çaldın... Belki bu satırları okurken bana, hak vereceksin... ve sende kendinden benim gibi nefret edeceksin! İşte o gün damlayacak güneşin gözyaşları Sitem kokan tenine... Susacak tüm şehir susacak, Dünya da zaman duracak, Saliselerce... Bu aşk nefretini de alıp Uzanacak yas gemisine, Güneşin gözyaşları uğurlayacak sessizce Ve Ay’ın şavkında kaybolacak, Tüm zamanların şehveti... Yüreğine kaydedemediğin bu aşktan Sana tek bir şey kalacak, O da nefretim Yaşadığın sürece nefesini ensende, Hissedeceksin. Bir ecel gibi gezinecek bedeninde Umutların sönerken yavaş yavaş Güneşin gözyaşları suçlayacak Hayallerini... İşte o gün titreyecek bedenin Susacak tüm şehir susacak, Dünya da zaman duracak, Saliselerce...