Güneşin Gölgesi Şiiri - Haşem Baygümüş

Ayın renginde bir gül dikiyorum
Gözlerinin değdiği sulara
Bütün karanlığı çekiyorum nidalarından
Sitemlerin körkütük, ulu orta
Söyle ne varsa gagasında Hüma kuşunun
Karanlıkla yıkıldın gül beyazlığında
Bütün serinlikleri al tenimden
Bana yeter güneşin gölgesi…
Dünden kalmış sancılarınla
Uyur uyanık anılar girdabında
Ferahlıktır deyip koştum en haylaz sokağa
Oysa bir kâşif yanılgısıyla
Kırıldım düşlerinin en ürkek yerinde
Ve bana terkedilen aşklar kalırdı
Öteye geçemezdim.
Nedendir bilmem
Ellerimde kana bulanıyor güller
Avuçlarında küflenmiş bir gece
Herkes kendi karanlığında
Yitiyor apansız
Kendi dizelerinde yanar her şair
titreyerek yalnızlığında
İnerse insin ateş kubbeme,
Denize yakın kurarım düşlerimi
Varsın kanasın yaram
Yeter ki tuz kondurma gönlüne
Bütün serinlikleri al tenimden
Bana yeter güneşin gölgesi
Bir kırlangıç cıvıltısında…