Güneşin Gölgesi Şiiri - Recep Ergin

Geçmişe asılıp kaldım dün yine.
Derin bir nefes çekip boğulurcasına,
Bir zaman durup şarkılar dinledim.
Şiirlerde kendimi izledim.

Hıçkırıklarda sırlanmayı sever aşk kokusu.
Bir de vuslatsız akşamların korkusu,
Hüzünle kavrulan temmuz sıcağına hasretse eğer,
Başka türlü bir acı üfler
Yalnız yüreğine insanın.

Salınıp nazını dağıtırken peri-şan güzel,
Bilmem dokundu mu hiç gecesine aşığın?
Karanlıklarda gölgesine pervane olunan güzel!
Büyük vaatlerle gönül rafına
Aşk emanet edilen sevgili!
Kelimelerin alnına yazarım,
Satırlarımın hıçkırıklarına çizerim seni…

Kendi baharını kendinde özleyen insan,
Bırakıp kendini rüzgarın yönüne,
Yaşayabilseydi aşkını bir an,
Her şafak sevdalı bakışlarında süslediği,
Eksik hayalini kucaklayıp sevgilinin,
Gözlerini nakışlardı güneşin gölgesine…

02. 11. 2015

RECEP ERGİN