Güneşin Gezegenleri gibi olduk

Güneşin gezegenleri gibi olduk
Aynı çatı altında
Ayrı dünyaları yaşıyor olduk
Eğer güneş göstermezse nurunu
Hep karanlık dünyaların, karanlık insanı olduk
Korktuk kendimizden
Korktuk sevdiklerimizden
Artık büyük kavgalar değil, küçükler öldürür
Ellerimiz tetikte
Sıkılmış yumruklarla
En ufak bir seste
Serçe kuşları gibi titrerken
Hemen sevdiklerimizden kaçmak isteriz
Çünkü hep çaldılar elimizden
Bazen gizli gizli
Bazen göstere göstere
Önce yüreğimizi çaldılar,
Sonra her gün kırdılar,
İçimizdeki sevgileri
Sonrada hayallerimizi yok ettiler
Yeter mi hiç bunlara, inanın yetmedi, yetmez de
Şimdide ta boğazımda ki kalan son lokmaya geldi sıra
Şimdi ona saldırıyorlar
Kılıfı bulup, oradan onuda çalmayı planlıyorlar
Tilki gibi plan yapıp, sinsice yaklaşıyorlar
Hayallerim mi, o zaten sizlere ömür

Kemal'eren/ Kemal Berk
11.8.2020