Güneşin Doğuşundan Ne Anlarsın…

Yavaş yavaş yükselir tepeye
Çiğ düşmüş bedenin ısınır
Güzel olan her şey gün yüzüne çıkar
Gülümseyişin daha güzel gözükür
Gözlerin parıldar

Yeni doğan bir çocuktan ne anlarsın…

Tertemizdir
Yüzü, gözü, elleri,
İçi, dışı, ağlayışı, kokusu
Hayat onunla sıfırdan başlar
Yaşamak onda masumdur
Ona ölüm
Ülkeleri yürüyerek aşılamayacak kadar
Uzaktır…
Aşk gibi habersiz olur
Bir anda gün yüzüne çıkar
İlk buluşma, ilk konuşma gibi
Heyecan en üst seviyeye çıkar

Bir ağacın çiçeklerinden ne anlarsın…

Baharla çiçeğe durur
Bakması hoş olur
Kokusu da bir o kar
Çiçekler sabırla meyveye durur
Büyür yavaş yavaş, olgunlaşır
Gözbebeklerinde büyüyen sevgi gibi
Aşk, çiçektir, aşılanmayı bekler
Duygularla beslenir,
Büyür
Sevgi olur

Yeni doğmuş bir çocuk gibi temiz
Dokunsan elinin izi kalır
Seni görünce göz bebeklerim büyür
Heyecan artar, avuçlar terler
Kalbin ritmi bile değişir
Ara-sıra hızlı, kimi zaman yavaş
Bazen de duracak gibi olur
Yüzüm ay çekirdeği gibi
Hep senin tarafa dönük
Sana şefhet ile bakmakta
Sana inanmakta
Her şeye düşman olur düşünceler
Sağa sola sataşır sözler
Sana zarar gelmesini istemez
Bir anda kavgacı kesilir
İnce bir cam kadar hassaslaşır kalp
Bir bakış
Bir söz
Kırar bir anda
Ne garip
Seni her defasında
Başka bir kadında görür
Ve her şarkı
Senin için dudaklardan çıkar

Ama bunlardan sen ne anlarsın…