Güneşin Doğuşu Şiiri - Mihail Goragor

Güneş doğsun bırak gözlerine
Amansız bir gecenin ardından
bir umut besleme bırak herşeyi gökyüzüne
Hepimiz bakmıyor muyuz yeryüzünden
O uçsuz bucaksız mavisine
...
Milyonlarca yıldan çıkıp geldin
Döndün dolaştın bin kere
Kim bilir bir gün de solup gideceksin
Beni işte o zaman göreceksin
....
Hasretim özlemekten değil inan
Bir bardak suda beklerken öylesine
Bir çiçek koydular yüreğime
Aldılar büyüyünce
Gömdüler suyumun ötesine
Ben de bekledim hani gelirsin diye
Safım ya gösterdim içimden sessizce
...
Bütün doğumlarını kutladım herkesle
Bir kere görmeden seni gerçekte
Safım ya gösterdim içimden sessizce
Herkes gördü bir ben göremedim iyice
...
Güneş doğsun bırak gözlerine
Amansız bir gecenin ardından
Bir umut besleme bırak herşeyi gökyüzüne
Süzül kendinden kendine bin kere