Güneşin Doğduğu Yere Şiiri - Ercan Demirci

Ver elini; benim bahtsız sevdalım
Gidelim, güneşin doğduğu yere
Beraber idamlık hayal kuralım
Düşlerde girelim yasak yerlere

Tut elimi; benim öksüz sürgünüm
Gidelim güneşin doğduğu yere
Kızıldan bakıp da yeşil gördüğüm
Tutsak zamanlardan özgür günlere

Gel yanıma; benim isyan gülüşlüm
Gidelim, güneşin doğduğu yere
Senin için ben ölümle buluştum
Hedef oldum namlusuz mavzerlere

Gir kalbime; benim ölüm fermanım
Gidelim, güneşin doğduğu yere
Tamamlandı vakit, doldu zamanım
Bayrak açtım onursuz zaferlere

Sür atını; benim kurşun yüreklim
Gidelim, güneşin doğduğu yere
Gül kokulum benim, hilal öreklim
Yetiş, su serp kavrulan yüreklere

Dök yükünü; benim çile kervanım
Gidelim, güneşin doğduğu yere
Kahretsin, damarda durmuyor kanım
Boyansın kanımla, akan her dere

Çek silahı; benim zorlu korkağım
Gidelim, güneşin doğduğu yere
Beyaz umutları görmüyor çağım
Vur kılıcı bütün siyah renklere

Yırt geceyi, benim şafak hançerim
Gidelim, güneşin doğduğu yere
Ben senin geçtiğin yoldan geçerim
Bin mayına bassam, binlerce kere

Kalk ayağa; benim asırlık uykum
Gidelim, güneşin doğduğu yere
Ya şimdi gelirsin ya da ben yokum
Yarını yok artık... belki mahşere

Topla kendini; benim dağınık düşüm
Gidelim, güneşin doğduğu yere
Bil ki benim artık bu son ölüşüm
Can veremem daha sahte cenklere