Güneşin Doğduğu Yer Şiiri - Arif Tatar

Güneşin doğduğu yer gözlerin baktığı yer
Masmavinin yeşilin kaynaşıp taştığı yer
Gümüş gibi suların hep nağmeli akışı
O rengârenk kuşların sevinçli şakıyışı

O kubbemsi toprağın ayağa kalktığı yer
O yerlerden bir yer ki düşmana aktığı yer
O sevinçli gözlerin gülümsü ışıltısı
Fedakâr annelerin hüzünlü fısıltısı

Koşuşup da atların o hızla aktığı yer
El ele insanların son vedalaştığı yer
Babalar çocuğunu öyle yoğururdu ki
Bir gün ne olduğunu anladığı zaman ki

Bir sabah işte o yer ayağa kalktığında
Sanki komut vermişler eller silahlarında
Her köşeden çıkanlar seller gibi geliyor
Öyle ki o civanlar bana sürur veriyor

O yer öyle şenlendi herkes öyle sevinçli
Meydanlar deşelendi nefes nefese içli
Atalar yâd edildi ellerinde bayraklar
Gaipten çıkageldi dörtnala koşan atlar

Güneşin doğduğu yer yıllar yılları örtmüş
O cıvıl cıvıl kuşlar kuytu köşede küsmüş
Şırıldayan pınarlar alevli köze dönmüş
Üryan üryan topraklar o aşiyanlar göçmüş

Asırlık çınarların sitemli ağlayışı
Yetmez mi figanların sel sel oldu gözyaşı
Bir gün sana doğacak kızıl kınalı toprak
Güneşler ışıl ışıl beni orada bırak

Güneşin doğduğu yer kararmasın ışıklar
Ufkuna hiç çökmesin katransı karanlıklar
Orası memleketim güneşin doğduğu yer
Yolunda ölsem ölsem versen bağrında bir yer

Gölgelerinde bende uzanıp yatabilsem
Vatanım diye diye uğrunda ölebilsem
Güneşi hiç batmayan o yeri görebilsem
Diken olsa da yolun bir defa gidebilsem

Güneşin doğduğu yer misalin Anadolu
Canım vatanım yurdum hep yiğitlerin yolu
Türkiyem memleketim parlasın güneşlerin
Göğsüne vursun vursun ışıldasın göklerin

(12.09.2003-Adana)