Güneşin Çocuklarıydık
Her birimiz
Sonra Büyüdük...
Ayaz gecelerde üşüdük üşüdük
Bir çığlığa dönüştük sonra
Sessiz bir çığlık
İçimizde büyüdü de büyüdü...
Ne oyun kaldı geriye
Ne bir hayâl
Şekerlemeyi de unuttuk
Uçurtmayı da
Gökyüzüne bakmayı da
Nasıl anlatsam ki
Büyümeden yaşlandık işte
Şimdi cam kırıklarıyla dolu
Paramparça bir yürek
Konuşsak acıtır
Sussak kanatır...
Kayıt Tarihi : 8.3.2018 01:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bu şiir, "Dünya Kız Çocukları Gününe" özel olarak; çocuk yaş evlilikler ile çocuk istismarına dikkat çekmek ve farkındalık yaratmak amacıyla yazılmıştır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!