Güneşin Ateşine Bıraktım

GÜNEŞİN ATEŞİNE BIRAKTIM
“Şafak vaktinde tan ağardığında sevdan süslediğinde yüreğimi, güneşin ateşine bıraktım kendimi. Güneş gökyüzünü kapladığında sevdamın ateşi yayıldı yeryüzüne, kızgın ateşine rağmen gözler buluştuğunda okşadım saçlarını ve her telinde güneşteki sevda sıcaklığımın yansımasını buldum.
Yüzünü döndüğünde güneşe, bıraktığım sevdamı içine. Yüreğimizin buluşmasını düşlediğinde gözlerini kapatıp kendini bıraktın güneşin sevdasına ve buluştuk orda kızgın güneş ateşinde. Sonra yaşama dair hiçbir şeyi sorgulamadan özgürce akan sevdamızla kenetlendi ellerimiz, tutuştu bedenlerimiz.
Güneşi geriden bırakarak ayrıldık ve daldık tüm zamanların sevdasına. Yüreğimizin sevdası yayıldı bilinmeyen zamanların içinde. Bir başka gezegende, hüzünlerin olmadığı, umutların yeşerdiği bir yerde tutuştuk sevişmelerin dansına, çıkarsız bir sevdayla aktık birbirimize.
Gözlerimiz kenetlenip bakışların içime aktığında, kirpiklerinin her telinde sevdamızı okudum. Sevdanın şafağı söktüğü zaman, arkamıza dönüp bakmadan birlikte daldık aşkın bilinmeyen yolculuğuna.”