Güneşin Altında Bir Aslan

Güneşin Altında Kavruk Bir Aslan
Garip Yalnız Ve Öfkeli
Kini Ve Nefreti Olmasa
Gurur Denen Adavete Bir Zerre Dayanmazdı

Güneşin Altında Yorgun Bir Aslan
Sinirleri Küp Küp Olmuş
Bu Çöldeki Her Bir Adımında
Yere Bir Bir Bırakıyor

Güneşin Altında Dertleri Ve Sıkıntıları Ağrıyan Bir Aslan
Bir Eli Ve Bir Ayağı Çukurda
Ağarmış Yeleleri Dökülüyor Bir Bir
Yaşından Yaşlı
Adımları Mecalsiz
Sesi Bir Kedi Kadar Uysal

Güneşin Altında İlmek İlmek Terleyen Bir Aslan
Son Nefesini Veririken
Uzandı Boylu Boyuna Ve
Tek Kelime Döküldü Dudaklarında “EŞHEDÜ”...
Şahidim Diyordu Ama Neye?
Kim Bilir Kaç Sene Yuvarlandı Dünyanın Omuzlarında
Ne Zalimler Görmüş
Ne Mazlumları Yemişdi

Güneşin Altında Bir Aslan
Hani O Ormanlara Kıral Olan Aslan
Şimdi Cansız Bedeni Karşısında En Masum Hayvan Bile Göz Kırpıyor
Bedenini Leş Kargaları Paylaşıyor
Siliniyor Bu Dünyanın Mazisinden
Yeni Aralanan Dünyaya Perde Arkasından Bakıyor
Ardından Çıkınını Alıyor Omzuna Ve Yeni Yollara Revan Oluyo

İnsanda Bu Dünyanın Kralı Değil Mi Aslında
Yaşarken Ne Kadar Zalim
Ölürken Ne Kadar Masum Oluyor
Ama Herşeye Her Olaya “Şahitlik” Yapıyor
Kimileri Gözünü Yumuyor
Kimileri Gözünü Kırpmadan Haykırıyor
Ama Sonunda İkiside Göçüp Gidiyor...
Ve
Herkez Bir Gün Aralanan Kapıdan Gidicek
Tıpkı Bir Kral Gibi...Bir Mazlum...Bir Derviş Gibi....