Güneşin Altında Şiiri - Buse Güngör

Kendimi bildim bileli
Hep güneşe bakardım
Ya da bakmaya çalışırdım.
Ama gözlerim bir süre sonra
Yanardı.
Şu zamana kadar hayatımda
En mutlu olduğum anlar
Güneşle oldu.
Öylesine güzel uyutuyordu ki
Uykudan uyandıktan sonra
Sanki esrarkeş gibi
Dertlerimden ve stresimden
Arındıyordu beni.
Aslında önceki yıllardan beri
Güneşle uyku bağı kurdum.
Bilenler bilir
Önceden de uyuyordum hep
Güneş her neyse beni
Önce uyuşturuyor
Sonra da dinlendiriyordu.
Enteresandır ki o ışıkta
Yatıp uyandıktan sonra
Zekam açılıyordu.
Zekam jilet gibi oluyordu.
Aslında kaynak bilgi.
Güneş ise aydınlanma.
Genelde güneşin zıttı gibi
Görünsem de
Esasen hep onunla iç içeydim.
Güneş mi esrarkeş ben mi
Bilmem.
Ancak iyi uyutuyordu beni.