Dünyamsın, hayatımsın dedi kadın..
Sen dünyam değilsin benim elbette. Ama; eşimsin güneşimsin.. Güneş kaybedince kendisini; kuşlar da kayboluyor biliyor musun.? Biliyor musun yüreğim güneşe hasret bir kuşa benziyor bazen. Keşke kaybolmasan.. Keşke göç diye birşey olmasa.. dedi adam..
Sustular. Sarıldılar. Ve ısındı dünya..
Kayıt Tarihi : 2.1.2016 02:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)