Güneşimin Sıcaklığı Yeter.

Güneş arkamdan vuruyorken
Hazır onun sıcaklığı varken sırtımda
Hazır ağaçlara uzanmışken
Anlatmak gerek bir şeyleri
Ne kadar yalancı var
Ne kadar dürüst var
Bilirim ben bu dünyada
Anlaşılır zaten her şey açık seçiktir
Bazılarının yüzlerine güneş vurmaz
Bazılarında ise güneş doğar
Kim ne kadar sevmiş bellidir
Çünkü yüzlerinde o durum aşikardır
İlkbaharda açan ağaçlar gibi canlı
Sonbaharda yaprak dökmüş ağaçlar gibi çıplak
Kimileri ise karlar gibi soğuk ve beyaz
Sanki bir adım bekliyor beyazlığına
Memleketimin insanlarıdır bunlar
Ne nedir,ne değildir anlarsın suratlarından
Kimilerine bakamazsın bile,utancından
Kimilerine bakamazsın kibirinden
Kimilerine aşık olursun,kim bilebilir belki riyakar
Bazılarından nefret edersin asık suratlılığından
Yolunu değiştirirsin kokusu için
Yolunu değiştirirsin kokusundan uzak kalmak için
Köşelerdeki ufak dükkanlardan telaşlı çıkarsın
O geliyordur köşeyi dönmüş
Köşelerdeki ufak dükkanlara zor atarsın kendini
O geliyordur sokağı dönmüş
Bazen ağlar yağmurlu havalarda,gizlenmek için
Ağlar kendini sergilemek için,güneşin alnında
Ağaçtan meyve çalmış çoçuklar gibi koşturur telaşlı,kaldırımlarda
Bazen ölüm haberi almış gibi koşar memleketimin insanı
Banklarda oturmuşlar elele diz dize,göz göze
Bir ucunda biri diğer ucunda biri oturur banka bazen
Memleket insanı bağrına basmak gerek
Kalbinde hissetmek gerek onları,sıcaklıklarını

Bak güneş gitmemiş hala orda
Son vereyim kalemime
Bir uzanayım hamağıma
Bir gölgeliğe,bir güneş altına
Bir kalpten bir memleketimin insanına.