Güneşimi Bekliyorum Şiiri - Yılmaz Öztürk

Şuan gecenin saat kaçı bilmiyorum
Gecenin karanılığında sabahı bekliyorum
Ellerim boşlukta semaları dinliyor kulağım
Yılmaz Azrail ile varmıdır tadı sohbetin

Hatırlıyorumda çocukluğumda hayallerim vardı
Amacım güneşe inat kalbimle insanı ısıtmaktı
Adem oğlunun yüreğini ve en derinde tabiatı
Şimdi nerelerdedir Mecnun ile Leylanın aşkı

Bu zamanda güller bile zehir kokuyor nereye
Gider bu yolun sonu akmıyor aşkın yaşı gözlerde
Öfke kin ışık olup parlıyor savaş açmış geceye
İnsafsızca güneşe sevgiler yaşanıyor meleklerde

Güneşimi arıyorum bulunurmu zakkum çiçeklerinde
Gecenin zifiri karanlığında Yılmaz'ıni gönlü hayallerde
Sevgi güneşimi arıyorum bulunmazki ecel vaktinde
Karani makamında aşkı yaşamak için hayallerimde

Bilinmez kaç zehirli nefes kaldı son zamanda
Çileli kalp sevgisiz nefesle son anını yaşamaya
Güneşimi iyorum Karani'lerin maneviyatında
Medet bekliyorum güşimi Azrail'in kucağında