Güneşime Karlar Düştü Şiiri - Bilal Karaman

Ve siyah bir bulut çöktü şehrinin üstüne
Akasyalar titredi
Kopartıldı çiçekler, bir yürek cesareti vuruldu
Kundaklanmış her umut sitemdi ardımda
Güneşime karlar düştü
Soğuklardan geliyorum yıldızları üşüten soğuklardan
Ellerim di dikenli avuçları tutan
Lakayt soytarılar kör kütük bayılırken
Dillerdeki engerek acısı agu
Aklımda kaldı ölüm gibi

Daha çatlamadan sevdanın duvarları
İçimdeki yangın ölmeden küllerinde
Lüks bir imtihanın sancıları kanatlandı
Ahraz yorgun bedenimde
Vedaların verdiği sessiz çığlık
En koyu kalabalıkları kaçırtırken kendinden
Renksiz ve kesikti aldatanımın özgürlüğü
Ölen öldü
Sevgiliye şartlanmak şart
Yeniden yaşamak düşüyor inandığıma
Ilgıt yeller ıtır kokularına uyanırken
Leylakları incitmeden
Maziye dönmeden yaşamak düşüyor
Aldatamayacak olanı takıp göğsüne
Zamana karlar düşse
Güneş üşüse de yaşamak düşüyor
Ölümüne