(Savaş mağduru dünya çocuklarına)
misketimi alıp
balonumu patlattı
miğfer kafalı amca
rengarenk pamuk şekerlerim
elime yapıştı sıkmaktan
kardeşimin kağıt helvasıyla
ayni anda yerde buluştu
uykularım kaçtı
güneşim karardı
balonum gibi sönen umutlarımdı
ellerinde coplar
ayağında dizine kadar botlar
uzakta dönen radar,
sırtında ölüm makinesi roketatar
boyum kadar,
havada uçuşan parçalanmış eller, ayaklar
insanlar bir varlar bir yoklar
evrende ne yeşil kaldı ne otlar
günümüzde yaşattıkları
sadece zifiri karanlıklar
Şubat 2014
Necdet UçanKayıt Tarihi : 14.2.2014 09:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Necdet Uçan](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/02/14/gunesim-karardi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!