-Güneşim Şiiri - Nurcan Bingöl

Güneşim yoksa bu son hece
gece vardı yine güne,
vuslatı yaşadı deli saatlerde
çektim seni her nefeste içime.
Yıldızlar düştü birden denize aklıma sen düşünce,
aşk saplandı bıçak gibi yüreğime.
Gece sustu, ten uyandı, yürek hopladı sessiz çığlıklarda.

Sensizliği vuruyor an; sessiz çığlıklarda ten,
zaman durağan, cümleler sana susarken.
Bedenim aşka soyunmuş sana açlığım bastırılamazken
neredesin sen!
Yakamozdu gözlerin, derde dermandı sözlerin,
zehre şerbetti buselerin akla zarardı senli günlerim.
Gel al ßeni güneşim tenimde doğuşuna hasretim.