Güneşim Şiiri - Nilufer Ucuk

Güneşim; Ne güzel doğarsın,
ufuktan görev askıyla...
Aydınlatırsın dünyayı usulünce.
Dönersin yuvana işin bitince.
De bana Güneşim;
Yüreğin yanar mı, kor alevlerde?
Var mı, dostun küfesi omuzların da?
Mahmuzlanır mı, yüreğin senin de?
Ağrı Dağına doğru...
Tıpkı efsanede ki gibi...
Sen de vuruldun mu, hiç sırtından?
Kırıldı mı, ışınların?
Can bildiğin tarafından?
Deyiver bana;
Çifte kılıç girer mi, kınına?
Zalımın zulmü kalır mı, yanına?
Magma gözlü,dünya yüzlü,
Deyiver bana;
Ne zaman bitecek, yakmaların?
Ne zaman kaldırılacak, hasatın?
Ne zaman son bulacak, bu çilen?
Hani derdin ya;
'Yanar cayır cayır yüzüme bakan.
Gören gözler kör olur.
Yürekler harman olur.'
Ondan mıdır, bakamamazlığım?
Sesini duyurmazlığın?
Seni balçıkla kimse sıvayamaz.
Yalan senin üstünde durmaz.
Yüreğimin narı sensiz sönmez.
Senin de ahu zarın bitmez.
Güneşim,doğuşun ertelenemez...

(01-08-2009)