Güneşim Şiiri - Ayşegül Besime Çavuş

Aniden senin sesini duyduğumda
Ne olduğunu anlayamadım biranda
Gelene kadar suskun duruyordum ve mahzunda
Kalbim hızlandı sandım ki şokta

O gülüşünle doğan güneşim oldun
Senin yanındayken üşümez oldum
Ama nedenini bilemeden titrer oldum
Aşk mı bu heyecan mı bilemez oldum

Bu yürek ya seni seviyor
Nasılda işini biliyor
Sen yanımda oldun mu içim aydınlanıyor
Ama bil ki sen uzakta oldum mu içim buz tutuyor

Ben geceleri gerçekten sevmiyorum
Karanlıkları ve gölgeleri samimi bulmuyorum
Diyorum ki; 'sen bu yüreğin güneşi ol' istiyorum
Biliyorum ki; 'zor ama imkansız' demiyorum