Güneşim Şiiri - Ahmet İdrisoğlu

Güneşinde yandığım günleri anımsıyorum,
Kraterlerinden fışkırıyordu sevgimiz,
Lav ırmakları akarcaydı damarlarımda,
Şimdi
Yanan yüreğim üşüyor sensiz.
Beyaz alevin sarsın istiyorum bedenimi,
Yapıştır akça tenini,
Yak, kavur güneşim ne olur,
Yansın sönmeye yüz tutmuş küllerim.
Bilmiyordum
Yaşamın senin ateşinde olduğunu,
Sensizlik kutuplarına atma, ne olur,
Dindir ölümcül soğukluğumu
Güneşim.
Sahra çöllerindeki kumlar
Kaplasa da her yanımı,
Isıtmaz sıcaklığı;
Yetmez Amazon, geçmez susuzluğum,
Uzat
Nemli dudaklarını.
İhtirasımla yangınım, yangınlarına,
Yangınlarında yak, kavur özlüyorum,
Seninle yanacağım aşk ateşini
Gözlüyorum.
Kızıllıklar kaplamış gözlerimi,
Kızıllıklarında iki su damlası
Mavi,
Hani şu denizsi gözlerin
Özlüyorum.
Özlüyorum sevda yangınlarını,
Yaz güneşinde solmuş
Hazan yaprakları gibiyim,
Savrulmaktayım sam rüzgârlarında,
Sensiz ruhum sahipsiz,
Tutsak pazarında.
Güneşinde yanayım gel, ne olur?
Güneşim yak,
Güneşim kavur,
Güneşinle yanmış küllerimi,
Mavi gözlerindeki
Deryalarda savur.

10.Haziran.2008 11.50