Güneşim
Canım acıyor sensizliğimde annecim,
canım acıyor.
Kızım! hani anne diyeceksinya bana birgün
işte o gün sen değil
ben doğacağım.
Acılarım,özlemlerim,bekleyişlerim
hepsi sona erecek.
Merhaba diyeceğim seninle birlikte hayata
merhaba...
İşte diyeceğim,işte kızım! ..
anneyim artık annecim
yeşermeyi istiyorum seninle
Güneşimsin annecim güneşim
Seninle var olacağım sonsuzluğa
bekliyorum kızım seni bekliyorum
hadi uzatma bebeğim
kollarım seni istiyor
kıvranıyorum yokluğunda deli gibi özlüyorum
bitanem
Kimsecikler yok be kızım
Senden başka sığınacak hiçbir yerim yok
Sende bırakma beni yalnız başıma emi kızım
Yavaş yavaş yeşeriyorum annecim
hergün tomurcuk acıyorum sana
Güneşim,doğmanı bekliyorum gecelerime...
Kayıt Tarihi : 6.4.2007 19:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sezen Kartal](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/04/06/gunesim-37.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!