Güneşim Şiiri - Erencan Altay

Zifiri karanlıktı o gece
Aydınlatmaya gücü yetmiyor gibi sokak lambalarının
Ilık bir mayıs akşamı sessizlik bile ürkekti,
Sanki fısıldamaktan korkarcasına

Adını andım usulca ,
Dudaklarımdan dökülen bir dua gibi
Birden ,
Bir güneş doğdu, gökyüzü sustu , yıldızlar nefesini tuttu.

Sen geldin
Ne bir söz söyledin, ne de dokundun bana
Ama varlığın, karanlığımın tam ortasına doğdu
Ve ben, ilk kez üşümemeye başladım.

İyi ki varsın Güneşim..