Güneşim Şiiri - Faruk Íremet

Ah yaralı gönlüm
Hiç ar yok mu sende?
Yine yeniden geçtin kendinden
Yetmedi mi yüreğindeki eski alevleli yaraların
Yine yeniden düştün yola, mahleye, kayalıklara ve arı deliğine dokunarak

Bu gönlümden, sana bir hediye vermek geçti
Kimseye vermediğim
Senin için yüreğimin dilinden bir zılgıt* ister misin?
Kulağına sesiz şarkılar, veya...
Sana güneşli yolun aydınlığını göstersin?

Gönlüne çiçekler ekmek ister, her insan
Ne olursun sevdalım, avuçlarınla
Yağmur taneciklerini toplayarak
Sular mısın
Yüreğimin karanlıkta kalan kökünü?

Güneşim,
Yüreğimde duvarlar yükseliyor, gün be gün
Güneş, yüzünde aydınlanıyor,
Bırak karanlık yanını bir yana
Bastığın çorak topraklarda yeşeriyor, çiçekler...
Değiştir dünyamızı aydınlığa...!
Bu akşam, gideceğim yok bir yana
Bu değilmiydi, gelişine sebep..?
Bu gül, avcundaki toprakta yetişti
Ve kendinden geçti...
Bunun adı, güneşte yanan zaza yüreğidir.

Faruk İremet
18.12.2020

Şiirin orjinalı Zazacadır

*zılxıt=zılgit: - Güneydoğu Anadolu Bölgesi'nin bazı yerlerinde genellikle düğünlerde eğlenmek amacıyla dili ağız içinde değişik bir biçimde oynatarak ahenkli bir ses çıkarma