Güneşim Şiiri - Metin Şaşmaz

Ne gülmüşüm yokluğunda ne gün yüzü görmüşüm
Işığına ihtiyacım var be güneşim
Sensiz dönmüyormuş dünya karanlıkta körmüşüm
Aşığına geceleri yar be güneşim

Senmşsin sen gözlerimin ışık fer’ine
Koyamadım kimseleri senin yerine
Karanlıklarda düşmüşüm dibe derine
Aydınlat dört bir yanımı sar be güneşim

Anladım ki hayat bana senden akışmış
Yaşamak gül cemaline öyle bakışmış
Baharsızım sensiz meğer her iklim kış’mış
Dört mevsim zemheri soğuk kar be güneşim

Ey şulem tek aydınlığım gözümün nur’u
Bilirsinki sana sevdam pak temiz duru
Senden sonra görülmedi gözlerim kuru
Sensin gönlüme geçilmez yar be güneşim
Üşüyen ruhuma sensin nâr be güneşim