Güneşim Şiiri - Ömer Turhan

Senin güneş yüzünün ışığı,
Aya vurmasa...
O karanlık içinde,
Ay yüzlünü görebilir misin?
Sen, benim yüzümde,
Kendi güzelliğini görüyorsun;
Güzel olan sensin.
Ey yar, mum gibi,
Kendini alevlere salıp,
Işığını bana gönderince,
Pervane gibi o aleve,
Atlamak düştü bu gönle.
Ey yar, has bahçede,
Nadide bir gül gibi açıp,
Gönlümü yakınca,
Bana bülbül olup,
Feryat etmek düştü.