Kayıp bir çocukluğu aradım ben,
Parkın zeminine basıp gezerken.
Huzurum buz tuttu hissediyorum,
Güneşi uyandırmak istiyorum…
Neşe dolu çocukluk; güneşimdi,
Kar yağdı hüzn-ü aver güne, şimdi.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta