Kayıp bir çocukluğu aradım ben,
Parkın zeminine basıp gezerken.
Huzurum buz tuttu hissediyorum,
Güneşi uyandırmak istiyorum…
Neşe dolu çocukluk; güneşimdi,
Kar yağdı hüzn-ü aver güne, şimdi.
Buzları eritmeyi bilmiyorum,
Güneşi uyandırmak istiyorum…
Dün, bulutlar gözyaşımı çaldılar,
Kalbim çözülmesin diye aldılar.
Yasak şu zerresini gizliyorum,
Güneşi uyandırmak istiyorum…
Sevda külleri dert oldu içime,
Ve güvendim çocukça bir seçime.
Işık oyunlarını izliyorum,
Güneşi uyandırmak istiyorum…
11’li hece ölçüsüyle yazılmıştır.
Kayıt Tarihi : 30.1.2018 23:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!