Güneşi Uyandıran Kadın Şiiri - Fikri Avş ...

GÜNEŞİ UYANDIRAN KADIN
(ANALARIMIZ)
Her gün güneşi o uyandırırdı.İneği danayı buzağayı.
Bulamazdı çoğu zaman lambaya koymaya gazyağı.
Gün doğmadan temizlerdi solu sağı.
Öldüler o analar şimdi.
Herbirini arkasına sakladı Kafdağı.

Ocaktaydı aşı,
Altının odunu çırası önceden hazırlanmış.
Kazanın altı bahçeye inmeden harlanmış.
Bazlaması yürek yağı ile yağlanmış.

Ailenin üyeleri kalkabilirdi,
birer ikişer.
Ananın yüzünde hissedilirdi,
mutlu bir tebesüm,sessiz gülüşler.

Sofrada kaç kişi olursa olsun,
doyurmak onun işiydi.
Çünkü yuvanın sahibiydi,dişi kuşuydu.

Gün ışığı yetmezdi çoğu zeman,
işlerin kavuşmasına.
Kendi kararını kendi alırdı,
ihtiyacı yoktu kimseye danışmasına.

Fedakarlığı güçlü yapardı onu.
Üretkenliği zengin.
Vefası sağlardı yuvadaki bütünlüğü.
Her günü aynıydı,
Tutmasına gerek yoktu günlüğü.
Boşuna değil Resul'ün;
Ayaklarının altına cenneti serdiği.
23.05.2020
Fikri Avşar
Allah ebediyete intikal eden analarımıza rahmet, yaşayanlarına sağlık sıhatler versin.
Bütün dostlar;
Kucaklaşamadan kutlamak zorunda kaldığımız mübarek RAMAZAN BAYRAMINIZ kutlu olsun.