Güneşi Uyandıran Kadın 'Anneme' Şiiri - ...

Daha şafak sökmeden Öğlen oldu deyip GÜNEŞİ uyandırırdı anam. Ve tüm analar aynı ve tüm evlatlar bir ananın öğretisiyle tanır doğayı ve o dur aydınlığı, güneşi evlatlarının.
Armağanın çok makbule geçti ve yerini aldı antolojimde. Çok teşekkürler meslektaşım, sevgi ve saygılarla

Çok çok güzel. Gönlünüze sağlık. Selamlar...

Annenizin ruhu şad, mekanı cennet olsun. Karadenz bölgesinde kadınlarımızın çalışkanlıkları, benim de o bölgeye mensup olmam nedeniyle yaşamımın çocukluk günleri kare kare geçti gözlerimin önünden. 7 Nisan 1980 yılında kaybettiğim rahmetli annemin yaşamıyla eşdeğerdeydi annenizin öyküsü. Sustum, kederimden dondum kaldım. Ne zaman sonra aklımı bhaşıma aldım. Fatiha okudum tüm annelerin ruhuna... Dünyadaki tüm annelerin mekanları cennet olsun...++

Anne dediği zaman insanın kalem elden düşüyor, gözleri kamaşıyor aklı şaşıyor, bir yürek sancısıdır gökleri inletiyor işte annem dediğim zaman bu geliraklıma.... yüreğine sağlık, yüreğin dert görmesin harika bir anlatım, harika bir paylaşım... Kalemin susmasın.... Tam puanımla kutluyorum sizi...

Öyle etkileyiciydi ki şair yazmış işte dedim. Harika.

Bizim geleceğimiz için her gün 'güneşi uyandıran', başımızın göğe ermesi için zamanını süpürge eden, vefakar, cefakar, çilekeş analarımızın haklarını nasıl öderiz bilemiyorum. şiirinizde; tüm anaların kutsal ellerinden öper, cennete ulaşanlara bol rahmet dilerim. Duygulandım oldukça. Yüreğine sağlık. 10 puan, ant.

'Yıllar yıpratmıştı narin kadını
Bir akşam uyudu ve uyanamadı
Artık güneşi kim uyandıracaktı?
Güneşi uyandıran kadın benim anamdı.'

Anlattığınız ana ..benim anam sanki. Bütün analar gibi. Ruhları önünde saygı ile eğilirim.
Onlar narindiler...Ama yürekleri de o kadar güçlü. Sevgileri ise dağ gibi , taş gibiydi. Herkese yeten. Mısralarınız tuttu elimden götürdü çocukluğuma...Anamın sıcaklığını , yaptığı ekmeğin kokusunu duydum..İçime çektim doyasıya. Nasıl da özlemişim...Çok teşekkür ederim. Kaleminiz daim olsun. Sevgilerimi bırakıyorum. Listemde.

Ve ben de fısıldıyorum Dünya 'ya...Diyorum ama..bilmem duyar mı ?

'Hey dünya!
sana sesleniyorum.
Duy beni.
Neler kaybettiğini biliyor musun?
Tanıyamıyorum artık seni.
Sanki eksiliyor her gün bir şeyler...
Senle beraber
ben de kaybediyorum yolumu.
Ne olur kendine gel dünya!
Tut elimden.
Götür beni yitirdiklerime.
Eskidendi o deme bana.
Ben yine anamın sevgisini kattığı
ekmek kokusuna uyanmak,
zorluklar karşısında,
ninemin pıtır pıtır okuduğu
dualarla güçlenmek istiyorum.
Çat kapı gelen koşulsuz dostlarımı,
ben masumiyetimi istiyorum. ' DÜNYA-H.G

Aydın'dan sevgi ve selamlar.

Şiiri severek okudum. Anam düştü aklıma. Bu da demektir ki, siir şiirligini yerine getirmiştir. Duyarlılığına sağlık.

en az sizin kadar güzel olmuş o kadını yakından tanımak isterdim

aşkolsun naime hanıum illaki anaları ve babalrı anmamız gerek teşekkür ederim sana aynı duygularıtaşıyoruz ve bu ayın 29 annnemin ölüm yıldönümü hep eksik yanım hep, senin gibi yüreinde sevgiler eksik olmasın kutlarım seni tam puanımla