Güneşi Uyandıran Kadın 'Anneme' Şiiri - ...

Allah rahmet eylesin,mekanı cennet olsun,çok duygulandım saygılar

mekanı cennet olsun inş.

Yıllar yıpratmıştı narin kadını
Bir akşam uyudu ve uyanamadı
Artık güneşi kim uyandıracaktı?
Güneşi uyandıran kadın benim anamdı.
Hep 10 mu vereceğim şiirlerinize böyle.

Yıllar yıpratmıştı narin kadını
Bir akşam uyudu ve uyanamadı
Artık güneşi kim uyandıracaktı?
Güneşi uyandıran kadın benim anamdı.
Hep 10 mu vereceğim şiirlerinize böyle. Kutluyorum.

Yıllar yıpratmıştı narin kadını
Bir akşam uyudu ve uyanamadı
Artık güneşi kim uyandıracaktı?
Güneşi uyandıran kadın benim anamdı.

anneye bukadar güzel yazdığınız için çook teşekürler yüreğiniz var olsun

Hangi anne bir çocuk dünyaya getirerek verdiği mücadele ile güneşi uyandırmamış ki sizin gibi birini yetiştiren o muhteşem annenizin mücadelesi güneşi uyandırmasın. Çocukluğumda annemi hatırladım. Akşam sofrasında yorgunluktan ağzında lokma varken uykuya dalardı, kucağımıza alır yatağına götürürdük sofrayı biz toplamaya çalışırdık yarın annem yine bir pervane gibi işe dalardı akşam sofrasında yemek yemeğe mecali kalmaz, kendi pişirdiğini kendi yiyemezdi. Siz yedikçe ben doyuyorum derdi. Bize de o hali dert olurdu. Lokmalar bizimde boğazımıza dizilirdi. Asıl güneşimiz annemizdi. Yıllar yıpratıyordu annemi, kimse bu yıpranmayı durduramıyordu, çünkü acıkıyorduk yemek yapılması gerekiyordu, elbiselerimiz kirleniyordu yıkanması gerekiyordu, temiz giyiniyorduk annem kirli olmamıza dayanamıyordu, işte bu telaş yoruyor, annemi bizim için yıpratıyordu. Şimdi sadece yad ediyoruz. Geri dönemiyor, hakkımıza nasıl ödeyeceğiz derdinde debelenirken aynı gayreti biz çocuklarımız için yapıyoruz. Işıkla büyüdük, ışık olduk, ışık yetiştiriyoruz. Muhteşemdi öğretmenim yine. Saygılarımla.

Şiirinizi okuyunca çocukluğum ve vefakar anam aklıma geldl sanki annemi anlatıyordunuz hüzünlendim hatırlattığınız güzel anılar için çok teşekkürler. İyiki böyle bir şiir yazmışsınız iyiki varsınız kaleminize gönlünüze sağlık. İzninizle şiirinizi sayfama alıyorum.10 puan.

'Yıllar yıpratmıştı narin kadını
Bir akşam uyudu ve uyanamadı
Artık güneşi kim uyandıracaktı?
Güneşi uyandıran kadın benim anamdı.'

Boğazıma bir düğüm takıldı. Anam gelip oturdu yanıbaşıma. Güneşten önce uyanırdı benim anamda. Sıcak ekmek kokusuyla uyanırdık bizde. Hiç durmadnan çalışırdı. O yüzden hep inceydi anam ,aynen ruhu gibi.
Ruhu ince analar ruhu ince kızlar yetiştirir. İşte sizin gibi bir kız yetiştirmiş bu güzel ana.
İyi geldi bu şiir bana. Sayesinde analarımızı andık. Ruhlarına rahmet okuduk.
Ben de konuşuyorum bazen DÜNYA ile....Kendi kendine konuşurcasına...
***

Tut elimden.
Götür beni yitirdiklerime.
Eskidendi o deme bana.
Ben yine anamın sevgisini kattığı
ekmek kokusuna uyanmak,
zorluklar karşısında,
ninemin pıtır pıtır okuduğu
dualarla güçlenmek istiyorum.
Çat kapı gelen koşulsuz dostlarımı,
ben masumiyetimi istiyorum.
Tut elimden dünya tut.*** (h.g)

Kalemin daim olsun Can Dost. İyi ki varsın dediğimsin.Yolun hep açık olsun.Sevgilerimi bırakıyorum.

çok güzel çok diyecek laf yok tebrikler

Çok güzel bir şiir. İlk defa Naima hanımın kendinden dinledim bu şiiri ve şiiri öyle bir duyguyla okudu ki ANNEM yanımda olmasına rağmen ağladım şiiri dinledikce.Öyle ince kadın ki Naima 1kez gördüm ilk defa tanışdık ama çok sevdim kendisini. İnce narin bir kadın ve bu yüzden şiirleri de kendisi gibi çok güzel. ALLAH ANNElerimizi korusun dünyasını deyişen annelerinin mekanları cennet olsun. Azerbaycandan her kese sevgi ve saygılar. Naima hanım sizi çok seviyorum