*****Güneşi Uyandıralım, N'OLUR GİTME KA ...

Suya hasret güller gibi öyle özledim ki seni
Her sabah pencerelerde öyle gözledim ki seni
Tıpkı genç âşıklar gibi öyle özledim ki seni
Güneşi uyandıralım, n’olur gitme kal bu gece

Yazdığınız her hece öylesi anlamlıki! Yürekten alkışlarıma tam puan.

Rumuzumun, böylesine güzel bir şiire ilham vermesi beni onurlandırır üstadım.Sizin kaleminizde kelimeler farklı bir anlam kazanıyor. Bir başka güzelleşiyor. Tam puanımla kutlarım. İzninizle listeme almak istiyorum bu anlamlı şiirinizi.Sayglar.
Belki şaşıracaksınız ama sizinkiyle konu olarak hiç örtüşmeyen, fakat en sevdiğim şiirlerimden biriydi Güneşi Uyandıran Kadın.Ben işte o kadının kızıyım.Rumuzu kendi şiirimden, bir bakıma annemden ödünç almıştım:

GÜNEŞİ UYANDIRAN KADIN

Bir kadın tanıdım; narin, güzel ve ince
Yüklenip dünyayı taşımaya çalışırdı öylece
Bir ateş yakardı kalkıp yarı gecede
Güneşi uyandırmak isterdi sadece.

Tutardı sarnıcın yolunu sessiz
Dönerken sudan güğüm belinde ,testi elinde
Güneş yeni uyanırdı Vona Burnundan
Ekmek pişirirdi narin kadın mısır unundan.

İnekleri sağar ,yayık yayardı
Çorba pişerken sarma sarardı
Sütü alıp ocaktan bir de börek yapardı
Börekçiydi zaten kızlık soyadı.

Yumurtalar günlük ekmekler sıcak
Bahçeden salatalık domates toplanacak
Sofra hazır,artık çocuklar uyanacak
Az sonra çoban inekleri bahçeye kovacak.

İmeceye gidilecek Behiye Yengeye
Gün batımı bahçeden eve dönünce
Ev halkı yemek istemese
Üstleri hiç kirlenmese
Narin kadın çok yorgun
Erkenden uyusa ve dinlense
Ona dokunmasa kimse
Yarın güneşi tekrar uyandırabilse.

Yıllar yıpratmıştı narin kadını
Bir akşam uyudu ve uyanamadı
Artık güneşi kim uyandıracaktı?
Güneşi uyandıran kadın benim anamdı.

Naime ÖZEREN

KIYMETLİ ÜSTADIM YİNE ŞARKI TADINDA, NEFİS BİR GÜFTE.ELLERİNİZ DERT GÖRMESİN.YÜREĞİNİZDEKİ SEVGİ PIRILTILARI DAİMA CANLI KALSIN.TAM PUAN BU GÜZEL ŞİİRİNİZE.