Güneşi Tutun Çocuklar Şiiri - Gülcan Arıkan

Ne kadar güzel gözleriniz var
Bu ülkenin güzel çocukları!
Ne kadar candan bakıyorsunuz,
Hancıya,yolcuya,tüm dünya dertlerinden usananlara!
Nasıl da anlıyorsunuz bir çırpıda,
Babanızda ki yorgun gözlerin,
Annenizde ki umutsuz sözlerin,
Bir de hiç alamadıklarınızın sebebini...

Gülmeyi unutmayan bir tek siz kaldınız,
Yaşamayı hala seven bir tek siz!
Kiminiz yuvasında hala evsiz,
Nasıl da bakıyorsunuz kızılıyla çillerinizin!

Güneşi tutun çocuklar,
Güneş batıyor! ..

Evde annen,baban
Okulda öğretmenin
Her sabah mahallenizde süt satan kamburlu adam,
Hurda satan cırtlak sesli ağabeyin,
Amcan,halan,dayın,ablan
Çevrenizde herkes somurtuyor...

Güneşi tutun çocuklar,
Güneş batıyor! ..

Kimi yerde açlık var,
Kimi yerde savaşlar,

Sonu gelmeyen, amansız çığlıklar...
Bir ağacın kuru yaprakları gibi
Bir bir umutlar savruluyor.

Güneşi tutun çocuklar
Güneş batıyor! ..

Karşıdaki büyük apartmanların ardında,
Şimdi yalnız kızıllığı kaldı orada.
Bir su damlacığına vuruyor, son ışınları da! ..
Artık sütçünün sütü,
Hurdacı gencin hurdası
Annenin sitemkar sözleri,
Babanın yorgun gözleri,
Bir de doğanın o hoş sohbeti
Tükendi,tükendi..!
Siz,gülmeye devam edin,
Hayata hep umutla bakın,
Siyah sayfaları beyaza boyayın,
Yalnız siz boyayın.
Bir tek umudu sizlersiniz
Bu umutsuz Dünya'nın.
Güneş yoruldu artık,
Uzaklara gitmek istiyor.
Güneşsiz yaşanmaz.

Güneşi tutun çocuklar, sımsıkı tutun
Güneş batıyor! !