Güneşi Taşlamak Şiiri - Yaşar Püllü

Sürgünü oldum
tohumunda sevginin
kolay değildi
teninde boy vermek

Çatladı topraklar
başaklar eğildi
gerildi tetiği yüreğimin
zaten mülteciydim
ocağıma figan
kanıma isyan çöktü

Kır çiçeklerine erken
küçük bir maviydim
silahlanmak sanardım geceleri
uyudum bir dağın eteğinde
bırakıp yetim düşlerimi
anneme gidecektim
hiç bir teoriye alışık değildim

sus oldum gece vakti
göğsümün çukurundan vuruldum
ırmaklar geçti düşlerimden
131. sayfası bir kıtabın
birde acemiliği gözlerimin
beklettim kendimi

uçurum boylarında
kanatıp ciğerlerimi
telergülerden geçtim
boğuldum içten içe
ben kendimi
işte böyle denedim
o gece gitmeseydin
tastamam pusatlanıp
güneşi taşlamaya gelirmisin diyecektim.