güneşi istismaR Şiiri - Osman Aktaş

-Merhum Muhsin Yazıcıoğlu'na ithaf olunur-
kendimi tahliye ediyorum
kıpkızıl yokluktan
ince bir sızı çekip adıma
sana bakıyorum
masmavi bakışla
uyusam kefen duyarım
uyansam kış
dünyaya
sayısız nakış
hangi iğne iplikle atılır

bir helikopter
bir sevdayı gömer
sayısız yüreklere
sayılı mehtaplar düşürerek
hangi siyasete sığınır
politik maskelerden kurtulup

bak muhsin abi
uzun sürecek yazı kısalttın
sen
ben
bir yangını beyaza kestim
senden öğrendiklerimle
gerekçesiz gerçekler kuracağım
düş yerine
al mevsimlerimi
uyuduğun yerde kullan

ses akıyorum
ses okuyorum
üşümek üstüne
destine tutunsam
yağız güç bulacağım
sanki
ayaklarım kendine direnecek
iflahı kesik anlatılanlardan
anlatılmayan masallardan
gerçek nasıl bulunur
sana ne faydası olur
bana ne kârı
kiri akan şu politik düzende

çırılçıplak bir rüya bu
adlandıramadığım yalnızlık
kollarımdan tutup kaldırsa
görebilir miyim seni
bu uzun çıkmazda
çıkar sağlamadan yaşamak
senin kadar kime nasip

işte sen
o beldeye yolculuk eden
mehtabı beden
gibi çekip giden
sen muhsin abi
bıraktığın yerden bakacağım insana

burası kan
burası ışımayan tan
maraştan yozgata
uçan kervan
hangi cennette mola verir
hangi insanların yüreğinde
kızgın yağla dağlandıkça

artık sancılarım artıyor
önce anam
sonra sen
bir bilsen
herbiriniz bir cennete desen
diye düşündüm
kendimi alıp gitmeden
bakıyorum
yeryüzüne
kimine kefen
kimine uçarı bir sevgili oluyor
yüreğim doluyor
çatlayacak gibi
sonu gelir ihtiraslar arasında
kendime yer edinemedim be muhsin abi
hoşça kal
allah şahit bu da bir masal

29 Mart 09
Nilüfer