Güneşi Görmek Şiiri - Halil Aydın

Güneşi Görmek
Karanlığı kazıyorlardı güneşi görmek için
Bir şeylerin kokusunu alıyorlardı
Biliyorlardı ne olduğunu söylüyorlardı
Duymak istemeyenler duymuyorlardı..

Güneşi görmek istiyorlardı,
Boğulmak, ölmek istemiyorlardı
Metan gazı kokusu var diyorlardı
Kaç kişi söyledi kömür, kömür diyorlardı…

Yerin bilmem kaç metre derinliğinde
Basınçla gaz kuytulardan fışkırır diyorlardı
İnanmadılar, bilime, tutulan raporlara
Bir şey olmazdan maalesef olanlar oldu..

Metan oksijen gazı ile birleşince bir
Bir kıvılcım arkasından bir patlama
Her taraf toz duman göz gözü görmez
Işığı ararken karanlıklar, yanan canlar
Feryatlar, yükseliyordu

Kırk bir can gitti güneşi görmeden
Ölümle kalım arasında kim bilir ne düşündüler
Belki yavruları geldi akıllara
Sevdikleri eş, dost analar, ana, ana diye çağırdılar

Kimse duymadı seslerini habersizce gittiler
Akşama dönecek diye beklediler,
Okulda çocukları, gelip beni alır diye
Sevdiği yemekleri hazırladım diye

Eşler duyar duymaz maden ocağına koştular
Her tünenden çıkan benim çocuğum, ya da eşi mi diye koştular
Sağ çıkanlara sordular sevdiklerini gördün mü? Diye
Gözyaşları sel oldu aktı, yürek yandı su bile söndürmedi

Aman Allah ortalık bir hengâme; kimse yaşamasın
Kimileri dizlerini dövüyor,
Kimisi ben şimdi ne yapacağım diyor
Geri gelmeyen canlar, tam bir mahşer..
HALİL AYDIN (Sizden biri)