Güneşi Görmedim Şiiri - Ramazan Ateş

Ah kardeşim, dinle beni olmaz mı?
Onbeş yıldır ben güneşi görmedim.
Avrupa’yı sana nasıl anlatsam?
Onbeş yıldır ben güneşi görmedim.

Avrupa’nın soluk yüzlü insanı,
Sevgisizler nerden bilsin şefkati,
Sevda ne ki? İç çekeni sezmedim,
Onbeş yıldır ben güneşi görmedim.

Yağmur yağar hep evlere dolarız,
Basık hava, yavaş yavaş solarız.
Kır çiçeği, lale, sümbül dermedim,
Onbeş yıldır ben güneşi görmedim.

Saat altı, hayat biter çok yerde.
Her şey açık yüzlerinde yok perde.
Namus diyen, ahlak diyen duymadım,
Onbeş yıldır ben güneşi görmedim.

Dikkat ettim hep eriyen biz olduk.
Hem ezildik, çoğu yerden kovulduk.
Alnım açık, Türküm diye gezmedim,
Onbeş yıldır ben güneşi görmedim.

Hata bizde, kusur bizde, suç bizde,
Anlatmadık, öğretmedik, çok bizde.
Çok gençlere bizim genç diyemedim,
Onbeş yıldır ben güneşi görmedim.

Avrupa’nın zıkkım çalsın parası,
Ne arabası nede güzel karısı.
Biliyorum güzel resim çizmedim,
Onbeş yıldır ben güneşi görmedim.

Doğu nere? Güneş nerden doğar ki?
Ne tan yeri, nede kuşluk vaktini,
İnan bana, hep doğrudur sözlerim,
Doğmuyor mu? Ben güneşi görmedim.
Onbeş yıldır ben güneşi görmedim.

Ramazan Ateş/Enschede-04.11.1999