Güneşi görmeden ölmek Şiiri - Özgür Mutlu

Demir parmaklıklar ardında bir dünya,
Özgürlük çok uzak, bir hayal gibi.
Zaman akar sessizce, yavaşça,
Güneşi göremeden ölmek belki de kaderimiz.

Ruhumda yankılanır özgürlüğü sesi,
Kalbim çırpınır, umut dolu hayallerle.
Ama dört duvar, ellerimi bağlar,
Güneşi göremeden ölmek mi düşlerimize engel?

Bir kuşun kanadında taşır mıyım özlemi,
Uçsam mavi göklerde, hür bir nefesle.
Ama yine de kalırım burada,
Güneşi göremeden ölmek mi yazılmış alın yazıma?

Belki bir gün açılır kapılar,
Ve güneş ışır yüzüme, sıcacık.
O zaman anlarım ki,
Güneşi göremeden ölmek sadece bir korkuymuş.