Güneşi Gördü Toprak Şiiri - Nurten Tarım

Güneşi gördü toprak
Bahar geldi sandı alevlendi aşkı
Üşüdü uzandı dalları kış güneşine
Titreten soğukluğu aldırmadı
Gelinlikler giydi erik ağaçları
Umuda nadas tohumda bir telaş
Filizlendi boynunu uzattı gün ışığına
Puslu aydınlıkta baktı semaya
Hüznüyle boynu büküldü
Sonunu hazırlamıştı göz kırpan bulutlar

Sahili gördü deniz
Köpükten gelinliği uzanır kumsala
Yıldızlar oynaşır yosun kokusunda
Uzanır aşk yolculuğu
Deniz sarhoş gece sarhoş
lİk gün uykusunda düş yolunu aydınlatır yakamoz
Kumsal tuvalinde bekler yeni gün umut
Isırgan otları arasına atılan gün serinler dalgalarla

Gönlümün anzer balı ey aşk
Kör bakışınla yol bulamaz her gönüle girersin
Tek korkun kendinle baş başa kalmak
Bilirsin her şey yalan bu gelip geçici dünyada
Panzehir Azrail olamaz gidersin seveninle
Zamana takılı bitimsiz mevsimin alaz rengisin
Gönülleri dağıtır rüzgarlara savurursun
Yürekleri kurutup çöl etsende
Nostaljik destanlara yürek diliyle kazınsan da
Yaşamın manası ulaşılmaya hedefsin